किन किन किन किन हो किन किन जीवन, उराठ लाग्छ । किन किन मृत्यु, आफ्नै झै लाग्छ । हवासंगै उडु झै लाग्छ । बादलमा नाँचु झै लाग्छ ।
किन किन एकै झट्कामा जीवन् अन्ताऔ अन्ताऔ झै लाग्छ । धुवासंगै उडु झै लाग्छ, पानी बनी बगौ झै लाग्छ ।
बसन्त के हो के हो शिशिरनै प्यारो लाग्छ
किन किन एकै झिल्कामा सबै जलाऔ जलाऔ झै लाग्छ । बेलगाम हाँसु झै लाग्छ हाँसोबाटै रु रु झै लाग्छ । किन किन हो किन किन जीवन, उराठ लाग्छ । किन किन मृत्यु, आफ्नै झै लाग्छ । हवासंगै उडु झै लाग्छ । बादलमा नाँचु झै लाग्छ ।
1996, Dharwad India | के थियो र मेरो
के थियो र मेरो के हुनेछ भोलि
सबै सबै यहि छाडेर जानेछु ।
केही आस्था केही विश्वाश
केही चाहना लिएर जानेछु ।
म खरानी भएपछी केहीबेर
मेरो चर्चा होस्,
म नभए पनि कहिले काहि
मेरो कुरा होस् ।
यही चाहन्छु म, यहि चाहन्छु म ,
यहि यत्ति चाहन्छु म ।
के थियो र मेरो के हुनेछ भोलि
जे लिएको थिए सबै फिर्ता गरेर जनेछु ।
केही स्नेह, केही सदभाव
केही ममता लियेर जाने छु ।
मैले गरेको कामले कसैको भलो होस्
मेरा शीजनाहरूले जग उज्ज्वल होस् ।
यही चाहन्छु म, यहि चाहन्छु म ,
यहि यत्ति चाहन्छु म ।
1997, Dharwad India | मैले मृत्युको अनुभव गरिसकें
मैले मृत्यूको अनुभव गरिसकें ।
मैले धुवासँगै जीवन फालिसकें ।
मैले बादल पारिको संसार देखिसकें ।
मैले मृत्यू भेटी कुरा गरिसकें ।
मृत्यू आनन्द रैछ ।
मृत्यू शान्ति रैछ ।
मृत्यू कामना रैछ ।
मृत्यू भावना रैछ ।
जीवनको अन्तिम सत्य मृत्यू मात्र रैछ ।
मैले मृत्यूको अनुभव गरिसकें ।
मैले धुवासँगै जीवन फालिसकें ।
मैले बादल पारिको संसार देखिसकें ।
मैले मृत्यू भेटी कुरा गरिसकें ।
मैले जीवन बिदाई गरिसकें ।
मैले चीता जलाईसकें ।
म पर पुगिसकें ।
मैले सबैलाई भुलिसकें ।
जीवन नजान्नेलाई काँडा रैछ ।
थाहा नपाउनेलाई कष्ठ रैछ ।
भागनेलाई लखेट्दो रैछ ।
जीउनेलाई जिवन रैछ ।
मेर्नेलाई जहिले नि मृत्यू रैछ ।
मैले मृत्यूको अनुभव गरिसकें ।
मैले धुवासँगै जीवन फालिसकें ।
मैले बादल पारिको संसार देखिसकें ।
मैले मृत्यू भेटी कुरा गरिसकें ।
1996, Dharwad, India
| 
